مقدمه

دیرپایی است که بحث آموزش در تمام کشورها بصورت یک فرآیند برنامه ریزی شده سیستماتیک و حساب شده و یکی از ارکان های مهم وجودی یک ملت محسوب می گردد . در این راستا بعضی از کشورها به این مقوله با دیدی وسیع نگریسته و به اهمیت الگوی آن در بطن جامعه            پی برد و آن را آلت پیشبرد ساختارهای یک جامعه همچون بخش صنعت و کشاورزی نموده اند .

ورود آموزش در بخش کشاورزی قدمتی بسیار دارد و به بدو آفرینش انسان بر می گردد . شکی نیست که آموزش در هر مقوله ای عامل اساسی در ایجاد تحول و پیشرفت است و مخاطب اصلی آن نیز انسان است و این انسان است که با اتکاء به دانش خود  واسطه تغییر و دگرگونی می شود . لذا بخش کشاورزی نیز از این اصل منفک نبوده و حتی با توجه به ازدیاد جمعیت و افزایش تقاضای مردم به غذا از یک طرف و محدود بودن منابع آب و خاک از طرف دیگر باعث شده که بعد آموزش جلوه و نمود دیگری پیدا کند و بخش کشاورزی را با بخشهای دیگر متمایز کند . از اینرو در سالهای اخیر ، دولتها به قضیه آموزش در کشاورزی بهای ویژه ای دارد در باب جدید آن یعنی ترویج و آموزش کشاورزی سرمایه گذاریهای زیادی کرده اند .

به منظور ارائه آموزشهای صحیح ترویجی و بهره وری مناسب از نیروی انسانی روستائیان به عنوان قشر عظیم جامعه مولد روستایی ، ابتدا لازم است تا مسائل ، مشکلات ونیازهای آموزشی آنها بدقت شناسایی شده و سپس با داشتن شناخت کافی و مناسب از این عوامل ، درصدد رفع و حل موانع و نیازهای آنان برآییم و با این کار گامی مهم و اساسی در جهت بهبود وضعیت آموزشی این قشر زحمتکش برداشته وموجبات دستیابی به توسعه پایدار در روستاها را فراهم گردانیم . امروزه با توجه به پیشرفت سریع علوم و فنون در کلیه رشته ها و با در نظر گرفتن تحولات اخیر در کشورهای توسعه یافته بوضوح ضرورت بخش آموزش آشکار می گردد و می توان یکی از دلایل عمده اجتماعی و اقتصادی و کاربردی در سطح جهان سوم را عدم سازگاری و هماهنگی آموزش این کشورها با تحولات مداوم و سریع اجتماعی و اقتصادی و کاربردی در سطح جهان دانست از طرفی در یک روی دیگر سکه نیز عدم شناخت و بی توجهی به نیازهای مزبور در جوامع شهری و روستایی قرار دارد که سبب عقب ماندگی کشورهای جهان سوم شده است .

رسالت واقعی ترویج مبنی بر آموزش صحیح سازگار و منطبق با نیازها ، علایق و خواسته های مخاطبان با بهره وری و بازخورد علمی مناسب و هم چنیسن کیفیت بالا و خوب آموزش جهت کشاورزان که جمعیت چشمگیری را به خود اختصاص داده اند . هم چنین توجه به تقویت رابطه تحقیق و ترویج با محوریت کشاورز به عنوان یک اصل مهم در توسعه کشاورزی و روستایی مطرح می باشد . بنابراین نظر به اهمیت نقش ترویج و تحقیق در افزایش بهره وری و توسعه پایدار کشاورزی از یک طرف و کشاورزان به عنوانه بهره برداران از سوی دیگر و هم چنین ایجاد زمینه برای ارتباط بیشتر عوامل تولیدی ، فعالیت های زیادی باید در این زمینه انجام شود .